Begin juli 1943 kwamen Meijer van der Sluis en zijn broer Simon terug in Purmerend. Via Gerard Logger mochten ze toen onderduiken bij de familie Moerbeek aan de Achterdijk waar ook hun scheepsreparatiebedrijf was gevestigd. Volgens Meijer waren het heel erg goede, christelijke mensen die het als hun plicht zagen om te helpen. Het gezin bestond uit Frederik Moerbeek en zijn vrouw Johanna Neeltje de Horn en hun zoons Jan, Govert en Freek. Voor de veiligheid kregen Meijer en Simon andere namen: Meijer heette voortaan Piet Meijer, zijn broer Simon werd Henk Meijer. Ze sliepen samen in een kamer. Ze hadden 's nachts niet alleen een kussen onder hun hoofd, maar ook onder hun heupen. Dat moest, want als er een inval van de Duitsers zou komen, dan was hun bed niet meer warm nadat ze zich uiteraard hadden verscholen. De Duitsers controleerden namelijk altijd bedden als ze ergens een inval deden. In de kamer was een driehoekige inbouwkast, daarin konden de jongens zich verstoppen als dat nodig was. In de kast lagen een matras, po, waterblikje en boterhammen. Het huis had ook op de bovenverdieping een schuilplaats, maar dat was een krappe ruimte.
Beschikbare lokalen:
