In 1660 namen de stadsbesturen van Amsterdam, Purmerend, Monnickendam, Edam en Hoorn het besluit om de steden met elkaar te verbinden door middel van wegen en trekvaarten. De stadsbesturen vroeg toestemming aan de Staten van Holland en West-Friesland en daarna begon de ontwikkeling van het plan. Het project werd in sneltreinvaart ontwikkeld want in augustus 1661 werden de vaarten en wegen in gebruik genomen.
Bestaande wegen en vaarten werden daarvoor aangepast en waar nodig gegraven cq aangelegd. Vanuit Amsterdam liep de route eerst tot het Schouw, daarna volgde een splitsing. Het ene vervolgtraject ging vanaf het Schouw langs Watergang en Ilpendam naar Purmerend; het andere vervolgtraject liep vanaf het Schouw via Broek in Waterland, Monnickendam en Edam naar Hoorn. Het traject richting Purmerend werd in het eerste kwart van de negentiende eeuw opgenomen in het toen ontwikkelde Noord-Hollandsch Kanaal.
Toen deze zeventiende eeuws 'watersnelwegen' klaar waren werden zogeheten trekschuiten met behulp van lijnen door mankracht of paarden over het water getrokken. De mensen en/of paarden trokken vanaf de weg, die men jaagpaden of jaagwegen noemde. De naam werd afgeleid van de zogenoemde jaaglijn, de lijn waarmee het schip door paarden of mensen werd voortgetrokken. De zeventiende eeuwse jaagwegen worden vandaag de dag nog altijd Jaagweg genoemd.
De foto toont een gedeelte van de zeventiende eeuwse trekvaart tussen Edam en Oosthuizen. Links van de vaart, maar niet te zien op de foto, ligt de N247, oftewel de Jaagweg. Op de achtergrond het dorp Warder.
